Ég, fársjúk konan, þurfti að skakklappast sjálf út í búð eftir einhverju að borða því enginn kom að hjúkra mér. Sá sem ég setti helst traust mitt á hafði sér það til afsökunar að hann hefði verið dreginn út í bjórdrykkju eftir skóla. Ég er alveg til í að gútera svoleiðis afsakanir. Hef sjálf setið yfir rauðvínsglasi á Vínbarnum þegar ég átti veikt barn heima (fullorðið barn, NB, svo ég eyðileggi nú ekki orðspor mitt endanlega.)

Reyndar líður mér skár núna og er komin af þeirri skoðun að þetta sé fuglaflensa, enda man ég ekki eftir því að hafa verið návistum við dauða fugla að undanförnu. Er ekki lengur með köldu og hitinn hefur ekkert hækkað að ráði. Ég hef reyndar tekið eftir því að ég er yfirleitt ekki eins þungt haldin þegar enginn er til að vorkenna mér og hjúkra. Kannski bara enn ein sönnun um karlmannlegt eðli mitt.

Verst að það er fjandakornið ekkert í sjónvarpinu sem mig langar til að horfa á.