Hérna sat ég og var að hugsa um tvennt í einu: a) hvað ég eigi að gefa fjölskyldunni í matinn annað kvöld (þau koma alltaf í mat á fimmtudögum) og b) hvað það sé nú mikil synd að ég noti ekki stóru paellupönnuna mína meira en raun ber vitni. Og ég get svarið að það liðu að minnsta kosti fimm mínútur áður en tengingin kom.

Nú er spurningin bara, paella mixta (sleppa saffraninu) eða paella de pescado (sleppa saffraninu)? Jafnvel paella extremena (sleppa saffraninu)?

Það þarf varla að taka fram að ég er með saffranóvin í fjölskyldunni. Saffran fer reyndar ákaflega misjafnlega í fólk og það virðist líka vera mjög misnæmt fyrir bragðinu.

Einu sinni var ég á póstlista um miðaldamatargerð. Þar var líka frjálshyggjupostulinn David Friedman (sonur Miltons). Hann var afskaplega harður á því að fylgja gömlum uppskriftum eftir því sem mögulegt er, nota einungis upprunalegar aðferðir, nota hráefni sem líkast því sem trúlega hefur verið notað á miðöldum o.s.frv. - en ef saffran kom fyrir í uppskriftinni, þá sagði hann alltaf: ,,Scribe's error" - og sleppti því.