Merkilegt hvað efsta hæðin hér í húsinu virðist laða að sér framkvæmdaglatt fólk. Ég man reyndar ekki eftir sérstaklega miklum framkvæmdum hjá tveimur fyrstu eigendunum eftir að ég flutti inn en það hefur aldeilis breyst.

Fyrst voru það Skari og Eva. Þau bjuggu þarna í sirka fimm ár og voru sífellt að smíða og endurbæta og breyta. Ég man að einu sinni þegar ég kom upp til þeirra hugsaði ég: Nú eru þau búin að taka hvert einasta herbergi rækilega í gegn, mér heyrist þau vera mjög ánægð með þetta, það getur varla verið að þau geri meira næstu árin. En viti menn: Það leið ekki á löngu þar til ég fór aftur að heyra hamarshögg og sagarhljóð og næst þegar ég kom upp voru þau búin að bæta við einu herbergi. Svo gat Skari víst ekki fundið sér meira að gera í íbúðinni svo að þau seldu hana og keyptu sér einbýlishús í næstu götu, þar sem var víst nóg sem þurfti að framkvæma.

Nýju eigendurnir byrjuðu strax að smíða og saga og mála og ég veit ekki hvað. En það dugði þeim ekki til; þau seldu íbúðina aftur núna í nóvember. Hún er búin að standa auð síðan en það er samt búið að vera að mála og berja eitthvað þar uppi. Og nú er farið að smíða á fullu.

Af hverju er fólk að kaupa íbúðir sem það þarf svo endilega að breyta svona miklu í?

Ég tala nú ekki um ef það þarf helst að ástunda breytingarnar á sunnudagsmorgnum.