Mér eiginlega leiðist þessi blessuð menningarnótt sem er ekki nótt.

Þetta rifjaðist upp fyrir mér þegar ég fór í bæinn áðan dálitla stund. Hann var fullur af fólki að ráfa fram og aftur og leita að einhverju og finna ekkert. Allt í lagi að gera það smástund ef veðrið er þokkalegt. Ég geri það örugglega í kvöld með Boltastelpunni af því að hún vill það, annars mundi ég sennilega vera heima.

En ekki heilan dag. Eða heilt kvöld. Ég er að vonast eftir að hún sé alveg til í að sleppa flugeldasýningunni eins og í fyrra, á þó síður von á því. Hún er annars ekki búin að koma með óskir um neitt sérstakt að gera, nema hún vill fara í kaffi og kökur í Sandholtsbakaríi. Af því að við gerðum það í fyrra og hitteðfyrra.

Það eina sem ég gerði þegar ég fór í bæinn áðan (fyrir utan að smakka smábita af heilgrilluðu nauti, sem mér fannst nú ekkert spes) var að hlusta smástund á hana Steinu spila og syngja í Geysishúsinu. Ég var nefnilega fyrsta dagmamman hennar Steinu og hún var fyrsta kærasta efnafræðistúdentsins (,,en það var áður en ég vissi hvað kærasta er!" eins og hann segir þegar á þetta er minnst).

En kosturinn við menningarnótt er náttúrlega menningarnæturgjöfin mín.