Þetta með prinsana og prinsessurnar er kannski bara hin hliðin á íslenska barneignafasismanum. Allir eru pliktugir að eignast sinn skammt af börnum, annars er fólk bara ekki alveg í lagi, og til að sannfæra nú aðra (og sjálfan sig) um að maður hafi verið að gera hið eina rétta með því að fjölga mannkyninu er um að gera að gylla barnið - og foreldrahlutverkið - sem mest. Börnin eru þess vegna prinsar og prinsessur og fá oft að haga sér sem slík.

Mér þykir einstaklega vænt um börnin mín og barnabörnin. En þetta voru og eru bölvaðir pottormar eins og þau eiga kyn til. Litlu skiturnar.