Hvernig stendur annars á því að nú eru öll lítil börn kölluð prinsar og prinsessur? Maður heyrir varla sagt við nýbakaða foreldra ,,til hamingju með soninn" eða ámóta - nei, nú er það ,,til hamingju með prinsinn". Og mömmurnar segja ekki ,,ég á tvær dætur" eða ,,tvær stelpur" - nei, nú er það ,,ég á tvær litlar prinsessur". Ókei, þetta er auðvitað ekkert algilt, en ótrúlega algengt samt.

Aldrei hefði mér dottið í hug að kalla mín börn prins og prinsessu. Ég var líklegri til að kalla þau grislinga eða í mesta lagi krakkaskinn. Og ég er hrædd um að ég tali ekki um barnabörnin af neitt meiri virðingu.

Kannski er þetta bara eðlilegt af því að fólk á færri börn nú en áður - einhvern tíma heyrði ég kennara tala um að hún kenndi eiginlega eintómum einkabörnum (eða allavega börnum sem eru alin upp eins og einkabörn af því að það er svo langt á milli systkina) og þetta eru hálfgerðir prinsar og prinsessur upp til hópa. Amma mín hefði til dæmis aldrei sagt ,,ég á níu prinsa" og ég er ekkert viss um að álíka barnmargar nútímakonur, ef þær væru til, tækju þannig til orða heldur.