Ég greip Galdrabók Pottagaldra niðri í búð áðan, svona til að skoða uppskriftirnar í henni, en þegar ég byrjaði að fletta henni aftan frá reyndist þetta vera ljóðabók. Það er að segja helmingurinn af henni, hitt er uppskriftir og umfjöllun um Pottagaldrakrydd. Og Hauk Morthens.

Ég fór að hugsa um að ef ég væri skáld gæti ég notað þessa aðferð til að koma kveðskapnum á framfæri. Bara lauma ljóðum (eða efnisbirtum hugrúnum vitundar hins innri manns, eins og Sigfríð segir) með uppskriftunum. Kannski ég geri þetta í næstu matreiðslubók.

Gallinn er að þá þyrfti ég að fara að yrkja, því að ég á eiginlega engin ljóð á lager. Mig minnir að ég hafi ort brúðkaupskvæði þegar Eiríkur bróðir gifti sig og svo orti ég reyndar einu sinni vísu sem varð til þess að Mörður Árnason tilkynnti mér að ég væri póet. Ég ákvað samstundis að hætta á toppnum og hef ekki einu sinni ort hálfa hendingu síðan.