Ég kom við í Rauðakrossbúðinni áðan og keypti mér buxnapils á 700 krónur. Eða pils með skálmum eins og ég þarf að kalla það af því að efnafræðistúdentinn þolir ekki orðið buxnapils. Ég stakk upp á að nota heitið pilsbuxur en það var víst ekkert skárra.

Ég man annars að þegar ég var lítil langaði mig ógnarlega í pilsbuxur, þótt ég væri ekkert viss um hvaða flík það væri. Ég las nefnilega Angelique, sem var framhaldssaga í Vikunni árum saman, og Florimond sonur hennar var einhvern tíma að nauða um pilsbuxur. Ég sá að þetta hlyti að vera eitthvað mjög eftirsóknarvert. En pilsbuxur/buxnapils þekktust ekki í Skagafirði í minni bernsku og reyndar held ég að þetta sé fyrsta flíkin af því tagi sem ég eignast um dagana.

Buxnapilsið mitt er grænt utandyra en brúnt inni við. Dularfullt. En þetta er einstaklega þægileg flík.

Rauðakrossbúðin er annars afbragðsbúð.