Ljósa peysan sem ég fór í út í hádeginu var sett beint í þvottavélina þegar ég kom heim, enda má kannski segja að kona á mínum aldri ætti að vera búin að átta sig á því að það er óráðlegt að vera í ljósri peysu ef til stendur að vera návistum við tveggja ára dreng, einkum og sér í lagi tveggja ára dreng að éta skúffuköku. Tala nú ekki um ef téður drengur veltir stólnum með sjálfum sér og skúffukökunni um koll og amman þarf að hugga hann.

Við mæðgurnar fórum inn í Kringlu ásamt drengnum og töldum okkur hólpnar að sleppa þaðan, allavega stefndi í átök út af bílastæðinu okkar þegar við fórum úr því, að minnsta kosti tveir bílar að bíða, sinn hvorum megin, og hvorugur viljugur að láta hlut sinn. Allavega voru þeir tregir til að bakka og hleypa okkur út. Ekki batnaði ástandið þegar verið var að aka burt frá Kringlunni, þá var öll umferð stöðvuð af bíl á sumardekkjum sem dreif ekki yfir hraðahindrun.

Ég nennti ekki að leita að kuldaskónum sem mig vantar en keypti mér þó aðra skó (eða Sauðargæran keypti þá handa mér, hann reif af mér kassann og tilkynnti ,,ég kaupa þetta". Sómadrengur). Svo keypti ég náttúrlega eina eða tvær peysur sem mig vantaði ekkert beinlínis. En engan bleikan pífukjól (sjá næstu færslu á undan).