Undirbúningi fyrir mitt árlega Þorláksmessuboð er að ljúka, á að vísu eftir að gera ýmislegt í fyrramálið. Þetta árið verður áherslan á matnum fremur en bakkelsinu, ég hef verið svo ódugleg við jólabaksturinn og reyndar er maturinn alltaf vinsælli hvort eð er. Ekki síst blessuð skinkan auðvitað. Ég bakaði þó þrjár smákökusortir í dag. Svo tók ég dálitla syrpu í kvöld og steikti chilikryddlegið lambalæri og reyktan kjúkling, bjó til tvö paté og byrjaði að undirbúa hvítvínskryddlegna hörpudiskinn.

Ég neyddist til að fara í verslunarferð inn í Kringlu í dag, sem ég geri annars helst aldrei fyrir jólin, en mig vantaði rósmarín og ýmislegt grænmeti sem óvíða er hægt að ganga að vísu. Vonandi breytist það, ég er búin að reyna að útskýra fyrir þeim í Nóatúni hvað þeir missi mikil viðskipti í hvert sinn sem ég þarf eitthvað annað eftir kryddjurtum. Gagnlega barnið mitt ók mér og við fórum fyrir hádegi til að sleppa við örtröð, enda var tiltölulega fámennt í Kringlunni, en fólk var að streyma að þegar við fórum svo að sjálfsagt hefur verið troðfullt þar í dag. Við Eldfjallið fórum nú bara á Laugaveginn til að leita að jólagjöfum frá henni til foreldra hennar og efnafræðistúdentsins. Hún fann strax hentuga gjöf handa frændanum en foreldrarnir voru meira vandamál - alveg þangað til við rötuðum á réttu búðina, þar sem snúist var í kringum Eldfjallið eins og fína frú og henni sýnt allt sem til var í búðinni af því sem hún hafði áhuga á (því miður get ég ekki nafngreint búðina, viðtakendur gjafanna gætu séð þetta). En það er alltaf gaman þegar komið er fram við börn eins og alvöru viðskiptavini en ekki reynt að tala niður til þeirra eða þau hunsuð alveg og bara talað við foreldrana: ,,Vill hún ... Hvaða lit mundi hún vilja ... Finnst henni gaman að ..." og svo framvegis.