Uppgjöf, Tortola, Tortuga og 4856 færslur

Ég er einhvernveginn í voða litlu bloggskapi þessa dagana. Nóg að skrifa um, svosem, en nógir aðrir til að gera það. Nenni því ekki.

Samt gerist ekki neitt dag eftir dag nema einhverjir framsóknarmenn delera (so what else is new) og Geir gleymir að líma frímerki á bréfið til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eða eitthvað og enginn veit hvað á að gera og ég nenni ekki einu sinni að vera reið lengur. We're screwed. Eins gott að horfast bara í augu við það. Reyna að komast að einhverju samkomulagi um Icesave-dæmið og sækja svo um í ESB ekki seinna en strax (þá skoðun hef ég reyndar haft mjög lengi) og hverfa í millibilsástandinu aftur til áttunda áratugarins eða svo. Hann var ekkert alslæmur sko, það mundi ég þegar ég sá myndir frá 30 ára afmæli Dallas áðan. Nema tískan reyndar. Það eru takmörk hvað maður vill teygja sig langt.

Já, og gera svo útrásarvíkingana og bankastjórana og Davíð og nokkra í viðbót seka skóggangsmenn. Banna þeim landvist og skjóta þá á færi ef til þeirra sést. Eða húðstrýkja þá allavega. Þeir geta svo bara dúsað á Tortola og Caymaneyjum til eilífðarnóns. Eða er það Tortuga? Nei annars, það er sjóræningjabælið í rómaninum um Blood skipstjóra, sem ég las mér til óbóta á unga aldri. Tortola er aftur á móti landræningjabæli.

Hana, nú líður mér ögn betur.

Ég átti 6 ára bloggafmæli í gær og þetta er færsla númer 4856. Það er helvíti mikið. - Þessi óþarfi fróðleikur er samt ekki undanfari að yfirlýsingu um að nú sé bara komið gott og ég sé hætt, neinei, en ég verð kannski eitthvað óduglegri á næstunni. Það eru alltof margir að blogga um alltof stóra hluti og spyrja spurninga sem engin svör fást við. Ég ætla frekar að gera eitthvað annað. Skrifa bók eða eitthvað.