Meistarinn og skríllinn

Ég áttaði mig nú ekki alltaf á Trigger þegar hann var skólameistarinn minn en þetta bréf hans kemur mér ekkert á óvart. Honum var afskaplega illa við allt það sem hann taldi til skrílmenningar. Hann reyndist mér vel, enda var ég Skagfirðingur og þar af leiðandi ekki skríll. Veit ekki hvort sama hefði verið uppi á teningnum ef ég hefði verið til dæmis Skagstrendingur eða ég tala nú ekki um Patreksfirðingur, þeir þóttu ekki eiga uppi á pallborðið hjá meistara og kannski ekki alveg að ástæðulausu.

Ég man til dæmis eftir Patreksfirðingi einum sem seinna varð virðulegur háskólaborgari sem var nappaður drukkinn á skólalóðinni daginn áður en skólinn var settur og settur á síðasta séns - hann hóf semsagt menntaskólaferil sinn í mínus - en drengurinn var þó (aldrei þessu vant) ódrukkinn með öllu, hann leit bara svona út.

En Tryggva var semsagt meinilla við allt sem hann kallaði skrílmenningu og óheflað tal og var nemendum sínum og öðrum vissulega fyrirmynd í þeim efnum; vandaði mál sitt mjög og sumum þótti um of á stundum. Einhverju sinni man ég að ég sat á skrifstofu hans að fá einhverja undanþágu sem ég þurfti gjarna á að halda á þeim árum. Þá kom þar ungur sonur hans, fimm-sex ára, líklega Gísli neytendaumboðsmaður, og þurfti að spyrja föður sinn einhvers. Þegar Tryggvi var búinn að leysa úr erindi hans sagði hann við drenginn: ,,Far þú og leik þér."

Svo ég er ekki hissa á að honum þyki nóg um grillarana Egil og Sigmar.