Tvísetnir stólar

Ég er að velta fyrir mér hvað símasölukonan sem situr í sætinu mínu á kvöldin gerir sem veldur því að ég kem iðulega að símasnúrunni vafinni utan um stólfótinn. Ætli hún snúi sér stöðugt í hringi á meðan hún reynir að selja bækurnar?

En ókei, meðan hún breytir ekki stillingum á stólnum er ég sátt. Eða kannski er hún búin að gera það fyrir löngu og ég er svo aðlögunarhæf að ég hef ekki tekið eftir neinu. Það væri mér líkt.

Svosem allt í lagi á meðan ég get skilið prófarkastaflana eftir án þess að þeir séu hreyfðir (ekki vandamál) og matreiðslu- og kynlífsbækurnar fá að vera í friði (ekki vandamál en hefur verið það fyrr á árum gagnvart öðru sölufólki - reyndar ekki með matreiðslubækur svo ég muni).

En það þarf náttúrlega að nýta húsnæðið og sá tími er að mestu liðinn að ég sé í vinnunni mestallan sólarhringinn eins og oft kom fyrir; vinn frekar heima núorðið ef þarf að vinna á kvöldin og um helgar en hér áður fyrr mætti ég stundum í vinnuna um áttaleytið og fór heim undir miðnætti. Eða seinna. Á þeim árum hefðu nú ekki aðrir komist fyrir í stólnum mínum en ég.