Skuldsetta konan og kavíarskálin

Hérna er ég búin að vera að segja sjálfri mér að ég eigi nú ríflega fyrir skuldum og jafnvel afgang fyrir útförinni þegar þar að kemur og svo er bara í kvöldfréttunum að ég (eða hver einasti Íslendingur, Sauðargæran meðtalin) skuldi eitthvað sex milljónir umfram eignir.

Þannig að það er víst nokk sama hvað ég geri, þetta endar alltaf í mínus. Svo að ég held mig bara við fyrri plön og dey um efni fram. Ef ég skulda þessar sex milljónir umfram eignir hvorteðer (og það á örugglega eftir að aukast), þá munar ekki um smákavíar og kampavín þegar kemur að banalegunni.

Og nú er ég meira að segja búin að eignast kavíarskálina mína. Og kavíarskeið í kaupbæti. Ætti að vísu helst að vera perlumóðir en silfur verður að duga. Hún verður notuð í banalegunni, nema náttúrlega ég verði bráðdauð.

Helst vildi ég náttúrlega geta sagt eins og Hjörsi frændi minn á Bakka og ég hef vitnað í áður: ,,Ekki hefði ég viljað missa af því að liggja þessa banalegu."