Raunir súpukokksins

Þótt ég sitji hér heima með kverkaskít og beinverki og hafi ekki treyst mér í vinnuna, þá er ástandið nú ekki svo slæmt að ég geti ekki eldað baunasúpu oní fjölskylduna eins og gagnlega barnið hafði áhyggjur af þegar hún hringdi í morgun. Þetta er nú um það bil einfaldasta eldamennska sem hægt er að hugsa sér.

En það verður kvartað samkvæmt fjölskylduhefðum, mikil ósköp. Við skulum sjá, yfir hverju hefur nú verið kvartað á liðnum árum?

* Það er ekki nógu mikil súpa.
* Það er ekki nógu mikið kjöt.
* Það er of mikið af ávöxtum (þ.e. grænmeti; þetta var Sauðargæran).
* Það er of mikil súpa.
* Súpan er of heit.
* Súpan er of þunn.
* Súpan er of þykk.
* Diskarnir eru of litlir (rétt; diskarnir sem ég notaði alltaf hafa týnt tölunni og ég verð að fara að gera eitthvað í því að útvega stærri súpudiska).
* Kjötbitarnir eru of stórir.
* Það er of mikið af rófum.
* Og fleira og fleira ...

En það er aldrei kvartað yfir bragðinu.