Farandsalinn

Fyrst ég nefndi fyrrverandi samstarfsmenn í síðustu færslu ... Í dag var ég að kveðja margfaldan fyrrverandi samstarfsmann, hann Guðmund sölumann. Guðmundur var byrjaður að selja bækur hjá Iðunni þegar ég hóf þar störf fyrir 21 1/2 ári; hætti, byrjaði aftur, hætti, byrjaði aftur ... nokkrum sinnum. Byrjaði hjá Eddu (og ekki í fyrsta skipti) rétt eftir að ég kom þangað í fyrra. Og ég er ekki í vafa um að við eigum eftir að vinna saman aftur. Nokkrum sinnum sennilega.

Nú má ekki skilja mig þannig að Guðmundur sé óstabíll starfskraftur, öðru nær. Hann er einhver öflugasti bóksali norðan Alpafjalla og einstaklega fylginn sér og sannfærandi. En það er nú einu sinni eðli farandsölumanna að vera á stöðugri hreyfingu.

Reyndar voru Guðmundur og Eggert þáverandi félagi hans lengi vel óaðskiljanlegir bæði í mínum huga og annarra og það svo að ég held ég fari rétt með það að í einhverju hefti af Viggó viðutan (eða kannski Sval og Val) sé bókabúð sem sést á einni myndinni rækilega merkt með skilti sem á stendur ,,Guðmundur og Eggert". Og þótt ég hafi ekki séð Eggert óralengi tengi ég þá enn ósjálfrátt saman.

Guðmundur skemmti okkur í kveðjukaffinu með nokkrum góðum sögum úr farandsölunni. Ég hafði reyndar heyrt þær áður og jafnvel verið viðstödd þegar þær gerðust. En þær versna ekki með árunum, öðru nær.