Miriam og reykingarnar

Ég sé í Fréttablaðinu að íþróttaálfurinn er að skrifa bók með Miriam Stoppard. Blessunin hún Miriam, ég hef nú komið nálægt ýmsum bókum eftir hana, þýtt eina og ritstýrt allavega tveimur. Það var svosem ekki mjög erfitt, hún skrifar frekar auðveldan texta.

En tveimur af bókunum hennar er ruglað saman í blaðinu; það var Stóri kvennafræðarinn sem kom út á undan (1988), Kvennafræðarinn 1996 en ekki öfugt. Ég þýddi fyrrnefndu bókina og það var einmitt daginn eftir að ég skilaði þeirri þýðingu af mér sem ég hætti að reykja eins og ég nefndi í gær - ekki fyrir bein áhrif frá bókinni reyndar þótt skaðsemi reykinga sé þar dregin fram, heldur vegna þess að ég vaknaði upp um morguninn og hugsaði: -Jæja, þá er þetta stóra verk frá (bókin var á fimmta hundrað síður), ekkert stress lengur (ég var auðvitað á síðustu stundu með allt saman), væri ekki tilvalið að hætta núna að reykja? Og um leið fann ég að jú, ég var tilbúin til að hætta. Og hef ekki reykt síðan.

Þannig að ég hugsa alltaf heldur hlýtt til Miriam.