Svíar og Íslendingar í London

Tvennt sem ég tók eftir við London:

1) Það er tóm della að Íslendingar séu að yfirtaka London. Í alvöru eru það Svíar. Það var ekki þverfótað fyrir Svíum hvar sem við gagnlega barnið fórum. Við förum á fínan veitingastað, þar eru Svíar við næsta borð og eru svo miklir plebbar að þeir vilja fá eitt vín sem passar með öllum tíu réttunum sem þeir eru að fá (við mæðgurnar fengum auðvitað tíu vín). Við förum á líbanskan stað, þar sitja Svíar og hafa hátt. Í neðanjarðarlestinni sitjum við hjá Svíum. Svíar í Tower. Í öllum öðrum HM-búðum heyrir maður íslensku í hverju horni en ekki í London (Íslendingarnir eru líklega í Primark). Þar gellur við sænska (ég meina, er HM ekki sænskt fyrirtæki? af hverju fara þessir Svíar ekki í HM heima hjá sér?) Og þegar við vorum á Heathrow í hádeginu og ég keypti blað, þá var það fyrsta sem ég rak augun í grein um einhvern sænskan hönnuð.

En kannski erum við bara ofsóttar af Svíum.

2) London er smábær. Við komum rétt eftir hádegi á fimmtudaginn og byrjuðum á þegar við vorum búnar að tékka okkur inn að fara á St. Christophers Place og fá okkur hádegissnarl. Veðrið var svo gott að það var hægt að sitja fyrir utan Carluccio's. Vorum ekki búnar að sitja þar í fimm mínútur, rétt búnar að panta, þegar ein saumaklúbbsvinkona mín birtist með sínum ektamaka, líka að fara í hádegissnarl á Carluccio's - og það var ekki eins og við hefðum hugmynd um ferðir hvor annarrar.

En þetta var hin skemmtilegasta ferð.