Dvergþjóðin

Skúringakonan mín kom og skúraði gólfin af miklum röskleika og svo fórum við saman á kaffihús.

Hún sagði mér að eistnesku og litháísku háskólastelpurnar sem hún var að kenna vinnubrögð við bakaraísafgreiðslu á dögunum hefðu fengið hálfgert sjokk þegar þær komust að því að þessi reynslubolti, sem þær höfðu talið að minnsta kosti tvítugan þrátt fyrir barnalegt útlit væri ekki orðinn fjórtán ára.

Þær sögðust reyndar hafa tekið eftir því hve Íslendingar sem væru við vinnu í bakaríum og búðum væru litlir og barnalegir miðað við fullorðna Íslendinga svona almennt en þeim hafði ekki dottið í hug að það væri vegna þess að þetta eru börn. Kannski hafa þær haldið að til væri sérstakur þjóðflokkur smávaxinna og seinþroska Íslendinga sem sinnti helst láglaunastörfum. Að börn væru við vinnu í venjulegum verslunum þekktu þær ekki úr sínum heimalöndum. Enda svosem nógu erfitt fyrir fullorðna að fá vinnu þar.

En ég sá þetta alveg fyrir mér; dvergvaxinn og barnalegan þjóðflokk sem afgreiðir í bakaríum, sjoppum og stórmörkuðum á lágmarkslaunum á meðan hávaxna herraþjóðin vinnur í banka og kaupir sér þrjátíuþúsund króna kristalsbrækur.