Tómatar, vanilla og chili

Sit hérna og berst við að upphugsa uppskrift að tómat-vanillu-chilisósunni sem ég ætla að hafa með fiskinum í kvöld (átti að vera hlýri, ég sá svo álitlegan hlýra í fiskborði fyrir nokkrum dögum, minnti að það hefði verið í Nóatúni, fór þangað áðan en svipurinn sem kom á báða drengina sem voru við afgreiðslu þar þegar ég spurði um hlýra benti eindregið til þess að þann ágæta fisk hefðu þeir aldrei heyrt nefndan fyrr, svo að ég gafst upp og keypti steinbít) - en allavega, ég er búin að bíta í mig að það verði tómat-vanillu-chilisósa með og setti hann Sigga minn í Ríkinu í mikinn vanda við að velja handa mér viðeigandi vín með réttinum. (Við urðum á endanum ásátt um að fyrst ég væri í tilraunastarfsemi í eldamennsku væri upplagt að vera með tilraunastarfsemi í vínvali líka - meira um það þegar í ljós kemur hvernig til tókst á báðum vígstöðvum.)

En tómat-vanillu-chilisósa er ekki eitthvað sem ég finn í fljótu bragði í mínum sextán hundruð og eitthvað matreiðslubókum (slík uppskrift er þar samt örugglega, vandinn er að finna réttu bókina) þannig að ég spila hana bara eftir eyranu. Er búin að sjóða vanillustöng í vatni með hvítvínsskvettu, nú þarf ég bara að búa til góða tómat-chilisósu og sjá svo til með kryddunina.

Þetta er skemmtilegasta eldamennska sem ég get hugsað mér.