Kynjamunur á tippum

-Þú vilt skrifa tippi með ufsíloni, er það ekki? sagði ég við einn höfundinn okkar um daginn. -Æ, jú, auðvitað, þú ert karlmaður. Útskýrði svo fyrir honum að karlmenn skrifa helst typpi, konur miklu frekar tippi. (Jújú, það er fullt af undantekningum - en þetta er meginreglan.)

Þetta þótti honum merkilegt, hafði ekki áttað sig á þessu. Ég fékk svo skyndilega bakþanka - maðurinn átti eftir að ganga frá formálanum þar sem hann nefndi mig á nafn og ég sá fyrir mér að nú yrði mín kannski getið fyrir það eitt að hafa verið með kenningar um kynjamun á tippastafsetningu. Svo að ég flýtti mér að segja honum (sem er reyndar dagsatt) að ég vildi helst alls ekki láta þakka mér eitt eða neitt í formála, væri þeirrar skoðunar að það ætti ekkert að þakka fólki sérstaklega fyrir að vinna vinnuna sína. Á Iðunni strikuðum við starfsfólkið iðulega nöfnin okkar út úr handriti ef höfundar ætluðu að fara að ausa þakklæti yfir okkur á prenti. (Og svo voru náttúrlega bækur sem maður vildi ekkert endilega leggja nafn sitt við - en það er allt annað mál.)

Þar sem höfundurinn var að breyta formálanum fram á síðustu stund var ég ekki í rónni fyrr en bókin var örugglega komin í prentsmiðju í Finnlandi. Svo ég væri pottþétt ekki borin fyrir neinum tippastafsetningarkenningum ...