Læknagrúppían

Fór til heimilislæknisins míns í dag til að ráðfæra mig við hann um ýmsa kvilla og áhyggjuefni sem fylgja því að vera miðaldra kona með böns af aukakílóum. Hann tók mér ljúfmannlega eins og hans er von og vísa (enda frændi minn), reyndi sjálfur að lækna mig en tókst ekki, gaf mér reseft, sagði mér að fara í blóðrannsókn og gaf mér tilvísun á einn sérfræðing og ábendingu um annan (sitthver kvillinn alltsaman).

Ég er búin að komast að því að mér líkar svo vel við lækna upp til hópa að ég á örugglega eftir að eyða efri árunum mikið til í læknisheimsóknir. Jafnvel gæti ég freistast til að ljúga upp á mig aðskiljanlegustu meinum og sjúkdómseinkennum svo ég fái tækifæri til að kynnast sem flestum læknum.

Ég hef nú ekki kostað heilbrigðiskerfið svo mikið hingað til ... hmmm, þetta er annars farið að hljóma eins og mér finnist ég þurfi að fara að taka eitthvað útá alla skattpeningana sem ég hef borgað í gegnum tíðina. Nei, ekki alveg - en ég get allavega fullvissað alla tilvonandi lækna mína um að ég verð frekar jákvæður sjúklingur.