(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=void 0!=f?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(void 0==f)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=0=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; 0=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&0=b&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

29.7.07

Vegabréfið sem fór í síld

Ég var að fara í gegnum alls konar gamla pappíra í gær og rakst þá meðal annars á tvö gömul vegabréf sem ég hef ekki séð í fjöldamörg ár. Ég sýndi einkasyninum þau og hann var nærri dáinn úr hlátri. Ég skil hann vel.

Þarna var vegabréf gefið út af sýslumanninum á Króknum 13. júlí 1977, fyrir fyrstu utanlandsferðina mína. Ég er stuttklippt (var reyndar búin að steingleyma að ég hefði nokkru sinni verið stuttklippt á þeim árum) og klædd í ponsjó sem ég heklaði sjálf og var seinna breytt í barnavagnsteppi. Ég nota menntaskólarithöndina mína og hef greinilega vandað mig við undirskriftina.

Þetta vegabréf var lítið notað til utanlandsferða en ég þurfti hins vegar oft að nota það til að sanna á mér deili því ég hafði yfirleitt ekki önnur skilríki - ekkert ökuskírteini og nafnskírteinið mitt var mjög lúið (svo át einkasonurinn það seinna að frátaldri myndinni; sannanirnar fundust í bleyjunni hans - en það er önnur saga). Meðal annars tók ég það með þegar ég fór í Ríkið því ég var líklega frekar barnaleg og þurfti oft að sýna skilríki. Í einni slíkri ferð fór vegabréfið í síld - það er að segja, ég kom við á leið úr Ríkinu í búð þar sem ég keypti mér tvö maríneruð síldarflök sem voru vafin í pappír að þess tíma sið og lögurinn rann af þeim inn í vegabréfið; textinn var skrifaður með blekpenna og þurrkaðist út að töluverðu leyti án nokkurra ummerkja. Skyldu vegabréfsfalsarar þeirra tíma hafa vitað af þessum öfluga blekeyði?

Það er sennilega þess vegna sem næsta vegabréf er gefið út 1985, ég hef ekki treyst þýskum landamæravörðum til að lesa úr síldarvegabréfinu þótt það væri enn í gildi. Á myndinn er ég eins eitís og mér var unnt, með permanent og kinnalit. Og í pastelgulri joggingpeysu með bleikri áletrun. (Það var einkum þessi mynd sem einkasonurinn kættist yfir.) Og ég sé að rithönd mín hefur nákvæmlega ekkert breyst á 22 árum.

Ég held að þetta vegabréf hafi dugað til 1995 en vegabréfið sem ég fékk þá finn ég ekki og man ekkert hvernig það var. Sennilega hefur það týnst því að núgildandi vegabréf er gefið út 2002. Eins gott að ég sýndi drengnum það ekki líka, hann hefði ekki náð sér. Ég er eins og forhert glæpakvendi á myndinni. Síðhærð og með gleraugu auðvitað. En fyrst mér var nú hleypt inn í Bandaríkin á þessu vegabréfi ...

|