Fídusar og fótaóeirð

Ég áttaði mig allt í einu á því að það var einn fídus á nýju eldavélinni sem ég var aldrei búin að prófa - jæja, reyndar gætu þeir verið fleiri.

Ég rak nefnilega tærnar (bókstaflega) í grillspjótið sem fylgir litla ofninum. Enn í plastinu og allt. Og þar sem ég var akkúrat að velta því fyrir mér hvernig ég ætti að elda litla kjúklinginn sem ég var með var þetta bara eins og búálfarnir hefðu sett það þarna (ekki var ég að setja það á gólfið, eða hvað???).

Svona grillspjót fylgdu öllum betri ofnum þegar ég var að byrja að búa fyrir 30 árum og ég notaði það sem var í mínum töluvert. Svo held ég að þetta hafi dottið út tísku (en ég reyndar var ekkert að kaupa mér eldavélar árlega svo að ég er ekki viss) og það var allavega ekkert svona í Rafha-ofnunum sem ég var með á Hverfisgötunni og Kárastígnum. Annar ofninn sem var settur í eldhúsið á Kárastígnum var með snúningsgrillteini en hvernig sem á því stóð notaði ég hann lítið. En ég gæti vel trúað að ég ætti eftir að nota þennan dálítið.

Allavega, ég kryddaði kjúklinginn utan og innan með ítalskri kryddjurtablöndu, kummini, hvítlauksdufti, pipar og salti, setti hann á spjótið og grillaði hann í um 40 mínútur (trúlega; tíminn var lengri en ég þurfti að taka hann út tvisvar og laga hann af því að lappirnar á honum vildu ekki haga sér eins og almennilegar kjúklingalappir á grillteini eiga að gera og voru stöðugt að losna og slást í ofnveggina (þetta er jú lítill ofn).

Hmm, kannski hræið hafi verið með fótaóeirð? Spurning um að hringja í Kára Stefáns.

En þetta var allavega alveg ljómandi hreint góður kjúklingur. Borðaður með tómatkrydduðu kúskúsi og rauðvínsglasi.

Á eftir fékk ég mér svo bita af Stóra-Dímon sem er með ,,best fyrir" dagsetningu í maí og þar af leiðandi orðinn nokkuð góður, ásamt sænskri títuberjasultu og kexi.