Eldað oní Maó (eða þannig)

Það er nóg að gera í vinnunni þessa dagana, slatti af bókum sem þarf að fara í prentun á næstu dögum og fáir á ritstjórninni vegna sumarfría. Þannig að ég hleyp dálítið úr einu í annað. Þroskasálfræði, Maó, málsaga, mataruppskriftir ...

Í dag þurfti ég til dæmis að bregða mér heim rétt fyrir hádegi til að elda eina fimm rétti (myndatökur sem þurfti að endurtaka fyrir bókina sem ég er að gera) og svo kom Gísli og myndaði - ég fór svo aftur í vinnuna hálfþrjú en tók kræsingarnar með og jók náttúrlega vinsældir mínar fyrir vikið.

Ég reyndar sakna þess stundum að hafa ekki hóp af smökkurum eins og þegar ég var hjá Fróða. Nú elda ég ekki á staðnum og það er bölvað vesen að flytja miklar birgðir af mat á milli hverfa með strætó. Einfaldara með kökur og bakkelsi, reyndar.

Hmm, ég ætti kannski að fara að vinna í því að gera mig vinsælli? (ekki að það séu nein vandamál, neinei).

En ekki fyrr en ég er laus við félaga Maó og allt hans slekti. Ég var annars að lesa það í dag að Maó fór aldrei í bað né sturtu þau 27 ár sem hann var við völd. Og burstaði víst varla tennurnar heldur. En hann fór náttúrlega oft í sund, karlkvölin.