Græn og stirð

Ég var að tala við hann dótturson minn áðan. Aðalatriðið í símtalinu var auðvitað ,,hvað kauptirðu handa mér?"

Það fær hann reyndar ekki að vita fyrr en á morgun. En eins og allar góðar ömmur kaupti ég vitaskuld eitthvað í Ameríku handa honum. Þó ekki efnafræðisettið sem ég sá í Discovery-búðinni því að hann mundi örugglega búa til sprengju. Hann er þannig. (Ef ég líki honum einhvern tíma við Dexter, þá er ég að meina teiknimyndafígúruna en ekki blóðslettufræðinginn/fjöldamorðingjann. Bara svo það sé á hreinu.)

Mér tókst að sofa í nærri tvo tíma eftir að ég kom heim úr vinnunni en var reyndar tvisvar vakin með símhringingum. Sem var allt í lagi því að mér finnst verra að sofa of mikið þegar ég er að jafna mig eftir svona ferðalög (hér var ég nærri búin að skrifa tímaflakk).

Eftir töluvert miklar gönguferðir í Baltimore er ég með hælsæri, blöðrur á tánum og inngróna nögl (sem orsakast nú kannski ekki beint af göngum) fyrir utan þennan venjulega ellistirðleika í hnjánum svo að ég er ekki mjög lipur til gangs akkúrat núna. En það jafnar sig nú að mestu. Geri ég ráð fyrir.

Fyrst ég nefni fætur og gang - þá er ég að velta því fyrir mér hvort ég muni einhvern tíma finna rétta tækifærið til að ganga í grænu skónum sem ég keypti mér úti. Þeir eru nefnilega verulega verulega grænir. Gæti endað með að ég þyrfti að dressa mig upp bara til að geta notað skóna.

Ég sé eiginlega pínulítið eftir að hafa ekki keypt veski í stíl. Ég hefði verið svo sumarleg ... Eða græn allavega.