Ég gæti dáið róleg ef ...

Einhverntíma fyrir löngu las ég grein í útlendu blaði þar sem ýmsir einstaklingar, sennilega frægir því að það þykir yfirleitt söluvænlegra að ræða við fræga einstaklinga en ófræga, voru spurðir spurningarinnar - eða öllu heldur, beðnir að ljúka við fullyrðinguna: ,,ég gæti dáið róleg(ur) ef ..."

Út úr þessu komu ýmis undarleg svör en ég er búin að steingleyma þeim öllum. En ég fór að hugsa um það á dögunum hvað þyrfti til að ég dæi róleg (eða sko, ég er reyndar nokkuð viss um að ég muni deyja róleg því að ég er yfirleitt ekki mjög óróleg manneskja og býst ekkert við að það breytist neitt á grafarbakkanum). En setjum svo að ég væri friðlaus yfir einhverju, yrði að klára eitthvað, gera eitthvað, vita eitthvað til að go gentle into that good night (ég er nefnilega ósammála Dylan Thomas hvað þetta varðar) - hvað væri það þá helst?

Og eftir langa umhugsun, þá dettur mér bara eitt í hug sem mér þætti verra að eiga ólokið. Mundi kannski ekki trufla mig verulega á banastundinni, en samt ...

Mér liði semsagt mun betur ef ég vissi hvern fjandann Daníel Ágúst átti við þegar hann söng um lostafulla gamla mánann.

Það segi ég satt.

Líklega er ég búin að borða of mikið grænmeti í dag.