Bílastæðavandræðaleysi

Fólk sem gerir engar kröfur um bílastæði, segir Hrafn Gunnlaugsson. Ég hélt að ég væri nú næstum ein um það.

Annars er ekki sérlega mikið um bílastæði á þessum hluta Grettisgötunnar á kvöldin, minna en á Kárastígnum. Og þarf að borga í stæði á daginn. En þetta er ekki að trufla mig neitt sem heitir þar sem ég er og verð bíllaus.

Ég held að þetta gæti samt verið mun verra. Ég er ekki einu sinni viss um að neinn í þessu húsi eigi bíl; allavega hef ég ekki séð gömlu konuna á efstu hæðinni eða gömlu hjónin á jarðhæðinni setjast undir stýri. Heldur ekki strákana á hæðinni fyrir neðan mig en það er reyndar ekki að marka, ég er ekki 100% viss um hvernig þeir líta út.

Ég sé líka að það er alveg óvenjulega lítið af jeppum hér í nágrenninu. Reyndar sá ég engan þegar ég leit út um stofugluggann áðan. Kannski er þetta svoddan fátækrahverfi. Kannski búa eintómir Pólverjar, gamalmenni og sérvitringar hérna í grenndinni. Eða kannski er fólk bara svona skynsamt hér og kaupir litla bíla til að geta frekar lagt þeim.

En ég mundi nú ekki flytja í sextíu hæða blokkina hans Hrafns. Held ég. Mér leiðist útsýni, svona almennt séð. Þó með nokkrum undantekningum. Esjan er ekki ein af þeim.