Aðalkosningamálið

Ég er búin að uppgötva af hverju ég hef ekki nennt að horfa á nokkurn einasta kosningaþátt í sjónvarpi hingað til. Hef reyndar byrjað á einhverjum en alltaf gefist upp.

Það er ekki að ég hafi engan áhuga á pólitík. Neinei. En ég hef bara engan áhuga á aðalmáli þessarar kosningabaráttu.

Sem er - ef marka má af áherslunni sem þetta málefni fær í allri fjölmiðlaumfjöllun, hvort sem eru fréttir, umræðuþættir eða annað - skoðanakannanir.

Skoðanakannanir geta alveg verið áhugaverðar. Jafnvel skemmtilegar.

En fyrr má nú rota en dauðrota.

Stundum fær maður á tilfinninguna að sumir fjölmiðlamenn (já, og reyndar líka stjórnmálamenn) noti skoðanakannanir óspart af því að það er svo auðvelt að ræða þær og spyrja um þær án þess að þurfa að setja sig inn í málin.

Allavega fælir þetta mig frá skjánum. Og útvarpinu. Og gott ef ekki forsíðum blaðanna líka.

Mér finnst aftur á móti að einhver ætti að kanna skoðun fólks á því hvað á að gera við brunarústirnar í miðbænum. Sem fyrst. Áður en farið er að eyða mörghundruð milljónum í eitthvað sem ég hef grun um að mikill meirihluti Reykvíkinga sé alls ekki sammála.

En ég gæti haft rangt fyrir mér. Það er jú ekki búið að skoðanakanna málið.