(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=f!=void 0?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(f==void 0)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=e>0?new b(e):new b;window.jstiming={Timer:b,load:p};if(a){var c=a.navigationStart;c>0&&e>=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; c>0&&e>=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.chrome.csi().startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a==null&&window.gtbExternal&&(a=window.gtbExternal.pageT()),a==null&&window.external&&(a=window.external.pageT,d&&c>0&&(d.tick("_tbnd",void 0,window.external.startE),d.tick("tbnd_","_tbnd",c))),a&&(window.jstiming.pt=a)}catch(g){}})();window.tickAboveFold=function(b){var a=0;if(b.offsetParent){do a+=b.offsetTop;while(b=b.offsetParent)}b=a;b<=750&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

26.12.06

Rólegheitajól

Þetta voru bara mestu ágætisjól.

Aðfangadagur leið í rólegheitum eins og venjulega. Matseðillinn var þannig að eldamennskan - allavega sú sem fara þurfti fram á síðustu stundu - var ekki mikið mál. Ég sleppti gráfíkjusultunni sem ég hafði verið að hugsa um að sjóða til að hafa með forréttinum, bar í staðinn fram exótíska ávexti með (kakí, stjörnualdin og drekaávöxt - samt aðallega sem skraut).

Ég brúnaði hjartarlundirnar á pönnunni áður en ég bar forréttinn fram og lét þær bíða á henni á meðan við borðuðum hann. Ætlaði svo að stinga þeim í ofninn þegar við vorum búin að borða en þegar ég stakk kjöthitamælinum í eina þeirra sá ég strax að þær voru akkúrat hárrétt steiktar - ég brúnaði þær nefnilega og lét þær liggja á þykku níðþungu steypujárnspönnunni minni og hún heldur svo vel hita að það hafði dugað til að ljúka steikingunni. Lundirnar voru líka einstaklega meyrar og góðar. Helmingurinn af þeim var frá Nýja-Sjálandi, helmingurinn frá Þýskalandi - en ég fann nú ekki mikinn mun.

Sauðargæran var uppfullur af fimm ára jólaspenningi og var alltaf að spyrja hvort hann mætti ekki opnna bara einn pakka. En þar sem hann átti bara tvo til að opna hér fékk hann það ekki og þurfti að bíða. Var samt tiltölulega sáttur þegar hann fékk leyfi til að fara frá borðinu á milli rétta (og hann var fljótur að skófla í sig) og fara í tölvuleik. Svo var hann hæstánægður með fótboltann sem amma hans gaf honum. Eins og reyndar aðrar jólagjafir, skilst mér. Hann er býsna jákvæður gagnvart gjöfum, svona almennt.

Kannski ekki alveg eins og móðurbróðir hans var, samt. Fólk talaði oft um hvað væri gaman að gefa honum gjafir því að það var eiginlega alveg sama hvað kom úr pakkanum, hann lýsti alltaf yfir jafneinlægri ánægju sinni og gleði og gaf yfirlýsingu um að þetta væri einmitt það sem hann hefði langað í.

Hann sagði reyndar ekkert slíkt um bindið með dauðu hænunni sem ég gaf honum í jólagjöf þetta árið (ég var búin að gefa honum jakkaföt áður svo að þetta var eini pakkinn sem hann fékk frá móður sinni núna).

Ég fékk einar fjórar bækur og bara þrjár af þeim voru matreiðslubækur. Rúmteppi, ýmislegt góðgæti og nokkrar vínflöskur. Ég þarf líklega annaðhvort að fara að stækka barinn eða drekka meira. Það finnst mér gott mál.

Ég gerði ekkert á jóladag. Gaf einkasyninum hangikjöt og laufabrauð að borða. Horfði á eitthvað í sjónvarpinu. Las eitthvað. Hálfsofnaði minnst fimmtíu sinnum í sjónvarpsstólnum. Svona á jóladagur að vera. Ótrúlega langt síðan ég hef gert ekki neitt heilan dag. Í dag þarf ég aftur á móti að skrifa eitthvað.

|