Skrepp

Einn af mörgum kostum við að vinna bæði og búa í miðbænum er að það er ekki lengur - fyrir bíllausa manneskju - meiriháttar verkefni að fara í klippingu, fara til læknis ... Þegar ég var að vinna uppi á Höfða varð ég að reyna að fá tíma í klippingu klukkan hálfsex og samt fara úr vinnunni fyrir tímann til að ná strætó. Ef ég þurfti til læknis (sem blessunarlega var ekki oft) þurfti ég að reyna að fá fyrsta tíma á morgnana og koma samt ekki í vinnuna fyrr en eftir dúk og disk. Ef ég þurfti nauðsynlega að sinna einhverjum erindum á miðjum degi tók það lágmark hálfan annan til tvo klukkutíma. Ég veit ekki með aðra en ég á bágt með að hlaupa úr vinnunni í eigin erindum langtímum saman, svo að þetta þýddi þá bara að ég vann frameftir í staðinn einhverja daga. Sem maður þurfti svosem að gera hvort eð var þegar mikið var að gera og fékk aldrei borgað ...

Núna er ég einmitt að fara í klippingu á eftir en það er bara hér á Skólavörðustígnum og tefur mig ekki nema í mesta lagi hálftíma. Sem ég er í litlum vandræðum með að vinna af mér. Búin að því reyndar.

Eins gott, það er nóg að gera í stórsteikunum og jólamatnum þessa dagana og ég má ekki vera að því að tefja mig frá þeim með löngum skreppum. En ég held að mér sé alveg óhætt að lofa flottu jólablaði.