Letinginn

Það rennur upp fyrir mér öðru hverju hvað ég er skelfilega löt. Mér tekst bara að gleyma því á milli og telja sjálfri mér trú um að ég sé mesti dugnaðarforkur.

Áðan var ég til dæmis að átta mig á því að í neðstu hilluna í öllum tíu nýju Billy-bókaskápunum mínum hef ég sett bækur sem er frekar ólíklegt að ég eigi eftir að grípa oft til. Svona eins og Matur og megin, Modern Home Cookery (anno sirkabát 1955) in Pictures, How to Cook Without a Book (einhver tilgangslausasta bók sem ég get ímyndað mér), einhverja megrunarbók eftir stjúpmömmu Nigellu Lawson og álíka.

Ég er nefnilega svo löt að ég nenni ekki að beygja mig eftir bókum. Ekki mikið allavega.

Allt annað mál með bækur eins og Being Dead is No Excuse: The Official Southern Ladies Guide to Hosting the Perfect Funeral. Eða Moose and Caribou Recipes of Alaska. Þær fá sko að vera í efri hillunum. Ég segi ekki að ég muni endilega nota þessar bækur mikið. En ég vil hafa þær aðgengilegar.

Ég hefði kannski átt að setja Wspólczesna kuchnia polska og Preparate reci de artá culiará í neðstu hilluna. En þær fá að vera með pólsku og rúmensku matreiðslubókunum mínum út af röðunarkerfinu mínu. Sem enginn mundi reyndar skilja nema ég ...