Pólitísk ættfræði

Á ég nokkuð að vera að tjá mig um nýja borgarstjórnarmeirihlutann? Nei, ég held ekki. En ég sé að þarna er draumurinn minn greinilega kominn fram.

Og fólk sem kaus Sjálfstæðisflokkinn til að reyna að koma í veg fyrir að Bingi kæmist til áhrifa fékk bara þá borgarstjórn sem það á skilið. Það er fyrirfram vitað mál að Framsóknarmenn ná alltaf að komast í valdastóla. Skiptir engu máli hvernig þeim gengur í kosningum.

Eins og ég hef einhverntíma áður sagt þekki ég eiginlega engan sem kýs Framsóknarflokkinn. Eða exbé ef út í það er farið. Fullt af framsóknarmönnum, jújú, en þeir kjósa bara allir vinstri græna. Til dæmis er ég af töluvert mikilli vinstri framsóknarætt í föðurætt. Ég held að ættmenni mín þar séu alltaf jafnmiklir framsóknarmenn, sama þótt þau séu í forystusveit vinstri grænna í Skagafirði.

Íhaldið úr móðurættinni er líklega alltaf jafnmikið íhald upp til hópa þótt einhverjir hafi villst af leið. Allavega var verið að kjósa Þór frænda minn í bæjarstjórn á Nesinu; kannski hann eigi eftir að feta í fótspor föður síns og vera bæjarstjóri þar í áratugi.

Sjálf hef ég kosið að fara að fordæmi húsvísku kommúnistanna, ættmenna Nönnu ömmu minnar, og gerast krati eins og Katrín frænka mín Júlíusdóttir.

Það semsagt standa að mér ýmsir flokkar og pólitísku genin eru fremur óhrein.