Grilleldamennska og kvenleiki

Ég hringdi í soninn. Hann var ekki í góðu skapi og tautaði eitthvað um gaddakylfur.

Ég er samt meira að hugsa um spjót. Grillspjót nánar tiltekið. Það er vika síðan við sendum grillblaðið frá okkur (því verður samt ekki dreift fyrr en í vikulokin) og kominn tími og veður til að hugsa fyrir fleiri brennifórnum. Ekki í blaðið samt; ég er að plana það sem ég ætla að gera í næsta blað og það verður líklega ekkert grillað þar.

En gaddakylfusveiflandi einkasonurinn ætlar semsagt að koma í kvöldmat (kærastan er að skylmast í Barcelona) og ég er að hugsa um að grilla eitthvað handa honum. Kannski lamba-satay eða eitthvað ámóta.

Gísli ljósmyndari hélt því fram um daginn að konur væru almennt ekki gefnar fyrir að grilla, hvort sem þær kynnu að meta grillmat eða ekki, allavega þekkti hann næstum engar konur sem hefðu gaman af því. Ég mótmælti og benti á sjálfa mig og hann sagði ,,enda sagði ég næstum engar". Ég var að velta því fyrir mér hvort þetta væri enn ein vísbendingin um karllegt eðli mitt en nú er ég búin að bera þetta undir allmargar konur og það kemur upp úr dúrnum að það eru þónokkrar þeirra sem hafa gaman af að grilla (en sumar komast aldrei að grillinu fyrir körlunum). Hvað segið þið, stelpur?