Marabunta

Ármann minnist á The Naked Jungle. Hmm ... ég sá þessa mynd í Sauðárkróksbíói sumarið 1969 (fimmtán árum eftir að hún var gerð, myndir voru gjarna nokkuð lengi að berast norður á Krók) og hefur orðið hún mjög minnisstæð, man ennþá heilu senurnar úr henni. Reyndar hafði hún svo mikil áhrif á mig - ég var svo hrædd við fjandans maurana - að ég fékk að sofa uppí hjá pabba um nóttina. Við vorum tvö ein heima þetta sumar. Ég man að hann sagði mér frá því um morguninn að hann hefði vaknað um miðja nótt við að það var kónguló eða eitthvert kvikindi að skríða á honum. -Mikið var ég feginn að það varst ekki þú sem lentir í því, sagði hann.

Þetta er reyndar alls ekki slæm mynd. Jújú, Charlton Heston er náttúrlega meitlaður í stein eins og venjulega en það koma dálitlar sprungur í steininn í myndinni og hann verður mannlegur þegar maður kemst að því að ástæðan fyrir því að hann bregst ókvæða við þegar hann uppgötvar að póstlistabrúðurin hans (Eleanor Parker, frábær leikkona) er ekkja er sú að hann er sjálfur hreinn sveinn, reynslulaus með öllu, og auk þess ómenntaður og óheflaður en hún er sjálf vel menntuð kona með bein í nefinu.

Myndin skiptir svo gjörsamlega um gír þegar hermaurarnir birtast, það er ekki einu sinni búið að gefa í skyn áður að þeir séu á leiðinni. Það eru samt alltaf persónurnar sem eru aðalatriðið, hryllingurinn og hermaurarnir ná aldrei yfirhöndinni (nema maður sé tólf ára stelpa, kannski ...). Auðvitað ná svo hjónin saman þegar þau sigrast á maurunum með eldi og vatni en myndin verður samt ekki væmin í lokin, eiginlega þvert á móti.

Fín mynd miðað við tímann sem hún er gerð á (1954) og á að gerast á (um 1900). Langar samt ekkert voðalega mikið að sjá hana aftur af því að nú hef ég engan sem ég get skriðið uppí til ef ég verð hrædd.