Þetta var erfitt, satt að segja. Skemmtilegt en erfitt.

Ég var mætt á sýninguna hálfellefu í morgun eftir að hafa verið á galadinnernum og síðan á barnum á Salti framundir þrjú. Aðrir voru mættir fyrr eftir að hafa verið að skemmta sér fram til hálfsjö en það er önnur saga. Þurfti svo á fund með nokkrum norrænum kokkum klukkan tólf; sá fundur breyttist seinna í hádegisverð þar sem við borðuðum rétti úr álfukeppni matreiðslumanna, sem ég hef reyndar ekki hugmynd um hver vann. Í miðri máltíð fékk formaður Klúbbs matreiðslumeistara svo sýnikennslu í ostruopnun hjá fimmföldum þátttakanda í heimsmeistarakeppninni í þeirri grein - það dugði formanninum til að lenda í öðru sæti í þessari list.

Það skemmtilegasta við svona sýningar er annars alltaf fólkið. Ekki maturinn, þótt hann geti verið góður. Að hitta kunningja, kynnast nýju fólki, gera eitthvað skemmtilegt saman ... en það væri allt í lagi að vera tuttugu árum yngri. Fjórir dagar er alveg í lengsta lagi fyrir miðaldra konur.