Ég var að gera þátt um pinnamat - eða eiginlega samt ekki (pinnar komu lítið við sögu) - og tókst að gera fimmtán mismunandi rétti á fjórum tímum. Hvert öðru betra. Eða það sagði samstarfsfólkið allavega. Og veitingahúsarýnir Mannlífs, þannig að ef ég ræki veitingahús fengi ég væntanlega góðan dóm í næsta blaði.

Það er hins vegar ekkert svo mikið minna mál að gera svona rétti fyrir eina myndatöku en fyrir 100 manna veislu svo að ég er svolítið þreytt núna. Eða meira eins og sprungin blaðra. Ég á reyndar eftir að skrifa allar 15 uppskriftirnar en held að ég láti það bíða til morguns.

Ef ég hefði verksvit mundi ég skrifa uppskriftirnar niður fyrirfram og vera með þær alveg tilbúnar. En ég get það ekki, ég impróvísera alltaf svo mikið í eldhúsinu og það kemur oft fyrir að ég fer af stað með alveg klára hugmynd um hvað ég ætla að gera en kem svo út með eitthvað allt annað. Stundum gerist þetta í búðinni, af því að ég fæ ekki hráefni sem mig vantar eða rek augun í eitthvað sem mig langar meira að vinna úr. Stundum í eldhúsinu, af því að eitthvað gengur ekki upp eða af því að ég smakka og fæ allt í einu brilljant hugmynd um akkúrat hvað mundi passa hér ...

Ég fer hins vegar í eldhúsið með punkta á blaði og skrifa svo hjá mér hvað ég geri jafnóðum (ef ég man eftir því, sem því miður er ekki alltaf). Þess vegna stendur t.d. á blaði hjá mér núna: Ceviche (hörpuskel, risarækjur?) m líms. ol & rauðl og svo hef ég krotað við þetta ls 1+b2 2 m ol 1 m rl 1/4 ch kóríander. Ég skil þetta alveg. En ég mundi ekki biðja aðra um að vinna úr punktunum mínum.