Fyrst ég fór nú ekkert í vinnuna í dag ákvað ég að nota tækifærið, rölti vestur á Vesturgötu í morgun fyrir aðgerðina og fór í bankann minn. Skilaði inn mynd af mér gleraugnalausri og stuttklipptri fyrir nýja kortið mitt (myndin sökkar náttúrlega en ég ætti allavega að þekkjast af henni) og sótti gjöfina sem var búið að lofa mér. Hin gagnlegasta gjöf að upplagi, Eva Solo tímamælir - en ég hélt að svona tímamælir ætti að hringja eða gefa frá sér annað hljóð þegar tíminn er útrunninn. Þessi hættir bara að tikka. Hmm.

Svo fór ég inn í Ármúla og fór í aðgerðina. Hún var eiginlega alveg ótrúlega lítil mál. Minna mál en að fara til tannlæknis, meira að segja eftir að ég losnaði við tannlæknafóbíuna. Minna mál en manni finnst að hún ætti að vera, miðað við að það er jú verið að skera í augun á manni ... Nei, ég segi nú ekki að ég hafi orðið fyrir vonbrigðum eða fundist að ég ætti að fá eitthvað meira fyrir peningana mína. Neinei. En þetta gekk bara svo ótrúlega hratt og þrautalaust.

Og það er núna, þegar móðan sem ég var með fyrir augunum fyrst eftir aðgerðina er horfin að mestu og ég er að horfa á sjónvarpið - gleraugnalaus - sem ég er almennilega farin að sjá - í eiginlegri merkingu - hvað ég er að fá fyrir peningana mína.

Ég reyndar sé ekki mjög vel það sem er nærri mér þessa stundina en það á eftir að lagast á næstu dögum. Ég þarf að nota lesgleraugu sem ég keypti mér áðan í Tiger á 400 krónur til að lesa. Hugsanlega þarf ég áfram að grípa til lesgleraugna til að lesa smátt letur. En það er ekkert mál.

Ég er líka hissa á því að ég finn eiginlega ekki fyrir neinu - mér var sagt að mér mundi líklega líða eins og það væri eitthvað uppi í augunum á mér og finna fyrir sviða og augnþurrki. En ég get ekki sagt að svo sé. Kannski nýt ég þess núna hvað ég er venjulega voteyg. Og svo getur verið að ég eigi eftir að finna fyrir einhverju. En þetta lítur allt mjög vel út. Og ég fer í eftirskoðun í fyrramálið.