Ég er búin að sjá að hjá því verður ekki komist að kaupa nýjan fataskáp í svefnherbergið mitt. Gamli skápurinn frá mömmu og pabba, þessi sem ég eyddi töluverðum hluta bernskunnar lesandi uppi á, er einfaldlega orðinn of lítill (fyrir mig eina, eitt sinn geymdi hann mestallan fatnað sex manna fjölskyldu, auk þess sem bókaskáp var komið fyrir ofan á honum og þess vegna sat ég þar) og svo hafa föt ákveðna tilhneigingu til að hverfa í honum og koma ekki í ljós aftur fyrr en að mörgum árum liðnum, eins og ég hef einhvern tíma lýst hér.

Aðalvandamálið verður að koma gamla skápnum út, það þarf sennilega að láta hann síga í köðlum niður af svölunum og hann er níðþungur þótt hann sé ekki stór. Ef enginn ættingjanna vill fá skápinn, sem þegar hefur gengið á milli okkar systranna allra, fer hann út í skúr með góðu eða illu; honum verður allavega ekki hent.

En ég er að undirbúa breytingarnar með því að taka til í dótinu sem ég hef geymt ofan á skápnum, þar hefur lengi verið staflað kössum og möppum sem sjaldan eða aldrei er farið í. Ég var að taka upp úr kassa sem aðallega hafði að geyma blaðadrasl en ofan á voru nokkrar bækur sem ég var búin að steingleyma að ég hefði einhvern tíma átt, flestar allavega. Hmm, þetta er kannski ágætt sýnishorn af þeim hluta bókakostsins sem ekki tengist mat - dálítið fjölbreyttur kokkteill allavega:

Dularfullu bréfin eftir Enid Blyton. Keypt á fornsölu handa efnafræðistúdentinum fyrir fimmtán árum eða svo.

Ferð höfundarins eftir Christopher Vogler. Ég man ekkert hvernig ég eignaðist þá bók, man ekkert eftir að hafa lesið hana og kannast ekkert við að hafa nokkru sinni haft áhuga á efninu.

Ást barónsins eftir Gösta Segercrantz. Ein af Gulu skáldsögunum og mikil uppáhaldsbók frá þeim árum þegar ég sat uppi á skápnum. Ég rakst á þetta eintak í rusli á Iðunni fyrir margt löngu og fékk að eiga það. Bókin er enn í kápu; þetta er eina eintakið af öllum Gulu skáldsögunum sem ég hef nokkru sinni séð og er í kápu, annars voru þessar bækur yfirleitt lesnar í tætlur. (Já, kápan er gul.)

Barbafín býr til blúndukjól eftir Annette Tison & Talus Taylor. Ein allra leiðinlegasta Barbasagan.

Retsopgöret efter besættelsen eftir Ditlev Tamm. Annað bindi; ég hef ekki hugmynd um hvað orðið er af fyrra bindinu. En þetta eru reyndar mjög áhugaverðar bækur.

Rafmagnsmorðið eftir Val Vestan. Now we're talking ... Eða eins og söguþræðinum er lýst á baksíðu: ,,Ung stúlka, sem var í ,,bransanum" finnst örend í herbergi sínu í Reykjavík einn morgun og sömuleiðis roskinn drykkjumaður. Líkskoðun leiðir í ljós að hjartabilun hefur orðið honum að bana. - Í fljótu bragði lítur út fyrir, að rafplata hafi valdið dauða stúlkunnar, en við nánari athugun kemur í ljós, að hún hefur verið myrt."

Það gæti orðið mikið verk að taka til þarna uppi. Og hver veit svo hvað leynist inni í myrkviðum skápsins sjálfs?