Búin að sjóða skinkuna - það tók hátt í sex klukkutíma og nú ætla ég að láta hana kólna ögn í soðinu áður en ég tek hana upp úr, fletti af henni pöru og fitu, ber á hana hunangsgljáa og set í ofninn dálitla stund. Svo má hún bara kólna til morguns, annaðhvort úti á svölum eða inni í búri. Svo er ég búin að baka nokkrar af smákökusortunum sem ég nennti ekki að baka fyrr en núna og fleiri eru í bígerð. Aðrar veitingar eru á mismunandi undirbúningsstigi, allt frá því að liggja harðfrosnar inni í frystiskáp og - hmm - upp í það að liggja óhreyfðar í ísskápnum. Nja, ekki alveg, en ég er mikið fyrir að gera hlutina á síðustu stundu.

Við Boltastelpan þurftum pottaleppa við að sækja jólatréð út á svalir áðan. Ekki vegna þess að það væri svo heitt, né heldur er ég vön að stinga endanum á því í sjóðandi vatn til að gera það barrheldnara (stórhættulegt athæfi eins og ágætur maður komst að hér fyrir nokkrum árum). Nei, jólatréð, sem hafði staðið upp við vegg við hliðina á svaladyrunum, hafði dottið fyrir dyrnar svo að ekki var hægt að opna nema litla rifu, allt of þrönga fyrir þéttvaxnar og stirðar miðaldra konur en alveg passlega fyrir kornunga grannvaxna íþróttakonu. En þegar hún átti að lyfta trénu kom babb í bátinn, hún gat ekki gripið um toppinn því að barrið stakk hana og ef hún reyndi að toga í netið náði hún ekki nógu góðu taki. Þannig að ég rétti henni pottaleppa út um rifuna og þannig hafðist tréð á réttan kjöl. Að vísu stendur það enn upp við svaladyrnar - innan dyra að þessu sinni - því að það var slyddublautt og þarf að renna af því áður en óhætt er að fara með það inn á parketið.

Við setjum kannski ljósin á það á eftir en aðrar skreytingar bíða til morguns. Að venju verður jólaskrautskarfan sett á gólfið framan við tréð og börn sem koma í heimsókn sjá um að skreyta eftir eigin höfði.