Smári, í framhaldi af því sem við vorum að ræða í kommentunum hjá þér, þá eru þetta eiginlega tveir aðskildir hlutir, þ.e. annars vegar að fara fram á greiðslu ef fjölmiðill óskar eftir að birta uppskrift frá manni (sem mér finnst að ætti að vera sjálfsagt mál nema ef þið eruð sjálfir að leita eftir kynningu, en ekki segja ritstjórunum hér hjá Fróða að ég hafi sagt þetta) eða ef fyrirtæki birtir uppskrift sem þið eigið í bæklingi. Mig minnir að Úlli Finnbjörns hafi talað um það á Mat 2002 að hann væri búinn að rekast á nokkrar uppskriftir í bæklingum sem dreift var á sýningunni sem voru teknar orðrétt frá honum án þess að hans nafn væri nokkurs staðar nefnt. Það á auðvitað ekki að viðgangast.
Hins vegar er svo með eiginlegan höfundarrétt á uppskriftinni, sem er, eins og ég var búin að segja, mun flóknara mál. Ég er búin að lesa mikið um þetta á undanförnum árum og flestir eru sammála um að það er ekki hægt að festa höfundarrétt á hugmyndinni - afskaplega fáar orginal hugmyndir í þessum bransa, mig minnir að Russ Parsons, aðalmatarskríbent LA Times, hafi einhvers staðar sagt eitthvað á þá leið að ,,ef ég geri eitthvað sem ég hef aldrei séð neinn gera áður, þá er sennilega góð ástæða fyrir því að svo er". Það er heldur enginn höfundarréttur á hráefnislistanum, um það eru menn almennt sammála. Verklýsingin - tja, það fer eftir því hversu almenn hún er og hversu einkennandi stíl maður hefur. Í frægasta dómsmáli sem farið hefur verið í vegna uppskrifta, þegar Richard Olney fór í mál við annan matreiðslubókahöfund og fékk eina milljón dollara í skaðabætur var þetta forsendan. ,,... he did file suit after a lawyer told him that he had a case, based on Nelson lifting 33 recipes and barely changing a comma. "It was not a question of recipes but of language and style," Olney writes." (www.egullet.com)
Uppskriftirnar sem ég set inn á bloggið eru yfirleitt með mjög greinileg höfundareinkenni frá mér sem ég held að flestir þekki sem hafa lesið eitthvað af þeim og ég tel að þær falli undir þetta. Að ekki sé talað um innganginn sem yfirleitt er að þeim. Ég er ekkert ósátt við að rekast á uppskriftir frá mér hist og her sem ég sé að fólk hefur verið að prófa og er ánægt með eða hefur verið að gera tilraunir með. Það eru svona ,,copy-paste"-dæmi sem ég er ósátt við; uppskriftirnar mínar eru til að nota, ekki til að setja inn í uppskriftasöfn óprófaðar. Ég er til dæmis nokkurn veginn alveg sammála þessu hérna - þetta eru reglur eins af stærri uppskriftagagnagrunnum á netinu.
Og svo er það dálítið grátbroslegt þegar maður er beðinn um að dæma í uppskriftasamkeppni hjá öðru tímariti og fær í hendurnar fleiri en eina uppskrift sem er algjörlega orðrétt komin frá mér en lögð fram sem sköpunarverk þess sem sendir hana inn.
