(function() { (function(){function b(g){this.t={};this.tick=function(h,m,f){var n=void 0!=f?f:(new Date).getTime();this.t[h]=[n,m];if(void 0==f)try{window.console.timeStamp("CSI/"+h)}catch(q){}};this.getStartTickTime=function(){return this.t.start[0]};this.tick("start",null,g)}var a;if(window.performance)var e=(a=window.performance.timing)&&a.responseStart;var p=0=c&&(window.jstiming.srt=e-c)}if(a){var d=window.jstiming.load; 0=c&&(d.tick("_wtsrt",void 0,c),d.tick("wtsrt_","_wtsrt",e),d.tick("tbsd_","wtsrt_"))}try{a=null,window.chrome&&window.chrome.csi&&(a=Math.floor(window.chrome.csi().pageT),d&&0=b&&window.jstiming.load.tick("aft")};var k=!1;function l(){k||(k=!0,window.jstiming.load.tick("firstScrollTime"))}window.addEventListener?window.addEventListener("scroll",l,!1):window.attachEvent("onscroll",l); })();

Konan sem kyndir ofninn sinn

Eldhúsreyfarar miðaldra matargúrús á Skólavörðuholtinu

27.11.03

Ýmsar ytri og innri aðstæður gera það að verkum þessa dagana að efnafræðistúdentinn biður gjarna um ,,comfort food" ef hann er spurður álits, sem ekki er nú alltaf. Reyndar fékk hann ekkert slíkt í gærkvöldi þar sem ég var ekki komin heim fyrr en upp úr hálfátta (blaðið að fara í prentsmiðju) en í fyrrakvöld var ég aðeins fyrr á ferðinni og gat eldað mat sem honum fannst skora hátt á ,,comfort food"-skalanum.

,,Comfort food" virðist vera í tísku í Bandaríkjunum núna, allavega kemur út mikið af matreiðslubókum með áherslu á þetta atriði. Það er náttúrlega misjafnt hvað fólki finnst vera ,,comfort food" (veit einhver um almennilega þýðingu? ,,heimilismatur" nær þessu ekki) en mín skilgreining - eða hluti af henni - er ,,matur sem yljar líkama og sál". Oftast heitt, matarmikið, frekar kunnuglegt - matur sem maður þarf ekki að setja sig í neinar stellingar við að borða - ekki mjög sterkkryddaður ... Rétturinn sem ég eldaði hafði ýmiss chili con carne-einkenni en ég mundi þó alls ekki flokka hann sem slíkan.

Chilikryddið sem ég notaði var reyndar ein af kryddblöndunum sem ég er að prófa en ég held að aðrar chili con carne - kryddblöndur ættu alveg að geta komið í staðinn.

Beikon- og hakkpottur

150 g beikon
1 laukur
400 g nautahakk
1 tsk chilikrydd, eða eftir smekk (en ekki chilipipar - þetta á ekki að vera mjög sterkt)
1 tsk oregano
1 lárviðarlauf
nýmalaður pipar
salt
1 dós saxaðir tómatar
2 msk sólþurrkað tómatmauk
1 dós smjörbaunir (eða einhverjar aðrar hentugar baunir)
100 g ostur


Beikonið skorið í litla bita og laukurinn saxaður fremur smátt. Stór panna hituð, beikon og laukur sett á hana og látið krauma þar til laukurinn er orðinn mjúkur. Þá er hitinn hækkaður dálítið og hakkið sett á pönnuna. Ef beikonið er mjög magurt og hakkið líka gæti þurft að bæta við 1-2 msk af olíu. Látið krauma þar til hakkið hefur allt tekið lit og hrært oft á meðan. Þá er kryddinu hrært saman við og síðan tómötunum, tómatmaukinu og smjörbaununum ásamt leginum úr baunadósinni. Látið malla við fremur vægan hita í 20-25 mínútur. Hrært öðru hverju og dálitlu vatni bætt við ef mestallur vökvinn er gufaður upp (enn betra samt að nota tómatsafa en ég átti hann ekki til). Osturinn skorinn í litla bita eða rifinn gróft og dreift yfir. Látið malla í 2-3 mínútur í viðbót, eða þar til osturinn er byrjaður að bráðna. (Annars má auðvitað sleppa ostinum, hann var meira til að hækka comfort-stuðulinn.) Borið fram með góðu brauði.

Svo má auðvitað hafa salat með þessu en hefur einhver einhvern tíma séð salat og ,,comfort food" nefnt í sömu setningu (undantekning að vísu amerísk Jello-salöt, en það er allt annar handleggur og bara fyrir Ameríkana).

|