Ég held að ég hafi gefið yfirlýsingu um það eftir sprengidaginn í fyrra að það væri alveg sama hvað ég eldaði mikið af baunasúpu eða hvað ég bakaði margar bollur, þetta kláraðist alltaf. Það stóðst reyndar ekki nema að hálfu leyti í ár, það var smáafgangur af bollunum (enda var bollukaffið óvenju seint, sumir voru búinir að raða í sig bollum og sumir bolluhakkarar liðinna ára gátu ekki mætt), en baunasúpan kláraðist auðvitað þótt ég syði hana úr hálfu kílói af baunum og þremur lítrum af vatni. Þó voru ekki nema fjórir fullorðnir í mat.

Eldfjallið borðaði ekki mikið frekar en hún er vön en Sauðargæran sat hinn hressasti og át saltkjöt, súpu og rófur löngu eftir að allir aðrir voru hættir. Endaði á því að éta mjólkina sína með skeið og ganga svo hart fram við það að gusurnar gengu í allar áttir og mest yfir hausinn á honum sjálfum, sem er allur út í marblettum, meðal annars eftir að hafa setið fastur (hausinn sko) í innréttingu á leikskólanum. Mig grunar fastlega að Sauðargæran eigi eftir að verða fastagestur á slysavarðstofunni eins og móðir hans var öll sín bernsku- og unglingsár, ég hef aldrei vitað annan eins hrakfallabálk og ef Bráðavaktin hefði verið tekin upp á slysavarðstofu Borgarspítalans hefði hún að minnsta kosti verið ,,recurring guest star" ef ekki bara hreinlega í hópi fastra aukaleikara. Aftur á móti man ég ekki eftir að hafa farið nema einu sinni með efnafræðistúdentinn þangað á öllu hans uppvaxtarskeiði.