Það gerist ekkert voðalega oft að ég fari að hugsa um að það gæti nú verið ágætt að eiga bíl, og þá um leið væntanlega að hafa bílpróf til að geta keyrt hann. Helst á sumrin, þegar mig langar snöggvast út úr bænum. En það er bara í góðu veðri og það er nú ekkert oft gott veður á sumrin og þegar það gerist er ég venjulega stödd á öðru landshorni en þar sem góða veðrið er. Eða í útlöndum.
Í dag var líka þannig veður að mér kom í hug hvað það væri nú gott að vera á bíl. En það var allt öðruvísi veður. Og þá sá ritstjórinn aumur á mér og bauð mér far. Venjulega kem ég við í búð á heimleiðinni en ég var svo fegin að fá far næstum heim að dyrum að mér datt ekki annað í hug en að fara bara í Krambúðina, sem er mín hverfisbúð. Reyndar ágætis búð fyrir sinn hatt og hefur farið batnandi. Þurfti reyndar ekki mikið til, í tíð fyrri eigenda var ég alveg hætt að koma þar inn því þau reyktu eins og strompar og búðin ævinlega full af sígarettustybbu. Mann langaði ekki beint að kaupa í matinn þar.
Lengi vel var fátt að hafa þarna af ófrosinni kjötvöru nema pylsur, bjúgu, hamborgara og eitthvert torkennilegt kjötmeti í raspi. En þetta hefur batnað heilmikið síðustu eitt eða tvö árin og núna er meira að segja hægt að fá þarna kjúklingabringur, nautasteikur og stundum ófrosin lambalæri. En engan fisk. Ég fór að leita að einhverju í kvöldmatinn og rak augun í álitlegar svínakótelettur. Fór að rifja upp hvað ég ætti heima - fetaost, furuhnetur, timjan í gluggakistunni - jú, það mátti gera eitthvað úr þessu.
Svínakótelettum og mörgu öðru svínakjötskyns hættir ansi mikið við að þorna um of við eldamennsku, ekki síst vegna þess að það er búið að rækta svo mikið af fitunni úr kjötinu. Margir kannast við það að hafa keypt svínakjöt sem leit mjög vel út en þegar búið var að steikja það í gegn var það orðið þurrt, ólseigt og leiðinlegt. Við þessu eru ýmis ráð, til dæmis að marinera kjötið eða leggja það í kryddaðan saltpækil um stund, en svo má líka fylla það með einhverju sem gefur aukinn safa og það var þetta sem ég gerði. Ég ætlaði upphaflega ekki að hafa sósu en fann svo rjóma sem lá undir skemmdum í ísskápnum og fannst sjálfsagt að nota hann. Það kom vel út.
Svínakótelettur með fetaosti
4 svínakótelettur, beinlausar
100 g fetaostur í kryddlegi
2 msk ferskt timjan, saxað
8 sólþurrkaðir tómatar, saxaðir
2 msk furuhnetur
nýmalaður pipar
salt
2 msk olía
250 ml matreiðslurjómi
1 msk sojasósa, eða eftir smekk
Kóteletturnar fitusnyrtar dálítið (og beinin skorin burt ef einhver eru). Lagðar flatar á bretti, lófinn lagður ofan á og svo er skorinn djúpur vasi í hliðina á hverri kótelettu með beittum hníf. Fetaosti, timjani, furuhnetum, pipar og dálitlu salti blandað vel saman í skál. Fyllingunni skipt á kóteletturnar og vasarnir fylltir. Lokað með kjötprjónum eða tannstönglum. Kóteletturnar kryddaðar ögn með pipar og salti. Olían hituð á pönnu og kóteletturnar brúnaðar á báðum hliðum við góðan hita. Rjómanum hellt á pönnuna og hita að suðu. Sojasósunni hrært saman við. Látið malla í nokkrar mínútur og kótelettunum snúið einu sinni eða tvisvar. Bornar fram með góðu salati og/eða kartöflum.
