Svolítil pása frá eldhússtörfunum núna, ég var rétt að setja tvö lambalæri í ofninn og við erum þegar búin að ljósmynda fjóra lambakjötsrétti. Þetta er fyrir veislublaðið okkar og ég ætlaði að fara að skrifa háfleyga grein um páskalambið þegar ritstjórinn minnti mig á að páskarnir eru svo seint í ár að það á eftir að koma annað blað fyrir páska. Svo að nú verð ég að finna eitthvert annað þema fyrir greinina.

Ljósmyndarinn fékk sér af framhryggjarvöðvanum (hvern andskotann á maður að kalla þetta? Það var kallað lamba prime í búðinni en ég er ekki sátt við það. Framhryggjarfile er skömminni skárra en ekkert þó að ráði) - hvað sem því líður, hann fór að rifja upp þegar hann borðaði kíló af kjöti í einu og ég held að það hafi átt að vera yfirlýsing um að hann gæti vel hugsað sér að borða kíló af þessu. (Svo getur vel verið að ég sé að ljúga einhverri kjötgræðgi upp á Gísla sem hann er blásaklaus af. Ég var með hausinn hálfpartinn inni í ofninum þegar hann var með þessar yfirlýsingar og hann getur vel hafa sagt eitthvað allt annað. Viftan á fullu og ég rétt að því komin að missa ofnskúffu með appelsínugljáðum innralærvöðva ofan á ristarnar á mér.)

Maturinn verður svo allur borinn fram á þorrablóti Fróða í kvöld, fyrir þá sem ekki borða þorramat. Þeim gæti fjölgað eitthvað við að sjá réttina. Annars skil ég ekki tilganginn í því að vera að hafa þorrablót þegar helmingurinn af gestunum vill ekki þorramat.

En við Guðrún Hrund erum að hugsa um að stinga út lítil sæt hjörtu úr hrútspungunum fyrir fólk sem vill rómantíska stemmningu á Valentínusardaginn.