Á heimasíðu Búnaðarbankans sé ég að ég hef misst af morgunverðarfundi um varnir gegn gengisáhættu sem var á föstudaginn. Fjandinn sjálfur, ég þurfti einmitt á fræðslu um þetta að halda. Ef ég skyldi þurfa að taka erlend lán. Reyndar græddi ég helling (hlutfallslega sko) á gengisfalli íslensku krónunnar í fyrra, þegar ég skrifaði undir útgáfusamninginn við Hippocrene stóð dollarinn í um 70 krónum en þegar ég fékk höfundarlaunaávísunina var hann kominn yfir hundraðkall. Ég hefði orðið stórrík á þessu ef upphæðin hefði verið hærri en því miður er ég ekki Nýgella.

Ég rakst inn í Mál og menningu áðan, sá matreiðslubók sem ég vissi strax að ég gæti ekki verið án og var nærri búin að kaupa hana á fjögur þúsund kall þegar skynsemin náði yfirhöndinni, ég fór heim, settist við tölvuna og pantaði hana frá amazon.co.uk, ég reikna með að með sendingarkostnaði og vaski muni hún kosta mig í mesta lagi 2800 krónur. Hefði að vísu verið ögn meira ef ég hefði pantað hana eina sér en auðvitað leit ég á áramótaútsöluna hjá amazon í leiðinni og bætti líka við tveimur bókum sem voru búnar að liggja í innkaupakörfunni minni um tíma og það þýðir að sendingarkostnaður og afgreiðslugjald Íslandspósts deilist niður á fleiri bækur. Og svo bráðvantaði mig þessar bækur ... allavega sumar þeirra. (Nú mundu efnafræðistúdentinn og gagnlega barnið segja í kór: ,,Nei, mamma, þig vantar ekki fleiri matreiðslubækur. Langar í, já. Vantar, nei." Þau skilja þetta ekki.) Strákurinn sem oftast kemur með póstsendingarnar til mín var líka að tala um það um daginn að hann hefði komið svo sjaldan að undanförnu. Ég lofaði að bæta úr því á næstunni.