Ekki veit ég hvernig á því stendur en ég kaupi alltaf of mikið af jólapakkamerkimiðum fyrir hver einustu jól. Og týni þeim alltaf á milli, ég veit að einvers staðar á ég liggjandi tugi ef ekki hundruð af svona miðum en þeir finnast aldrei þegar á þarf að halda og þá kaupi ég meira, alltaf of mikið, til að vera alveg viss, og þetta er náttúrlega rándýr andskoti ... Líklega er efnafræðistúdentinn með hárrétta stefnu í þessu, hann notaði bara hvíta límmiða og límdi þá beint á pakkana. Reyndar hélt ég að ég hefði keypt ríflega af þessu í desemberbyrjun, einhverja miða sem ég fann á tiltölulega góðu verði, en þegar til átti að taka voru þetta alls ekki merkimiðar, heldur einhverjir danskættaðir pappírsnissar, þræddir á band og ætlaðir til að skreyta jólatré eða eitthvað.

Það þarf semsagt að lesa vel á umbúðirnar utan um svona dót og það minnir mig á atvik úr jólaösinni ein fyrstu jólin mín hjá Iðunni, líklega 1987 eða svo. Valdimar gamli var þá enn þar með annan fótinn, að minnsta kosti fyrir jólin, og hann fékk sér oft bollasúpu eða eitthvað slíkt í hádeginu. Einhvern tíma var ég á kaffistofunni og þá kom hann inn, kveikti á katlinum og fór að gramsa í poka sem Ingunn kona hans hafði skilið eftir á eldhúsbekknum; dró svo hróðugur upp lítinn flatan pakka og ætlaði að fara að hella úr honum í bolla. Eitthvað fannst honum pakkinn þó ólíkur súpupakka og leit á umbúðirnar en varð hvumsa við þegar hann sá bara orðið ,,Gift" og hélt það væri danska. ,,Hvað er þetta, ætlar hún Ingunn nú að fara að byrla mér eitur?" spurði gamli maðurinn. En þegar nánar var að gáð stóð ,,Gift Tags" á pakkanum. Þá fór Valdimar að leita í skápum, fann annan pakka sem var ómótmælanlega súpa, og hrærði innihald hans út í vatni. En ekki fannst honum súpan sérlega góð, tautaði að hún væri eins og versta veggfóðurslím. Það kom líka í ljós að þetta var venjuleg pakkasúpa og duftið átti að nægja í heilan lítra af vatni en ekki einn bolla.

Á meðan ég skrifaði þetta sló niður hjá mér alveg brilljant hugmynd um hvernig ég fer að því að varðveita jólamerkimiðana á vísum stað milli ára án þess að gleyma því hvar vísi staðurinn er: Ég set þá í jólaskrautskörfuna. Hún er alltaf tekin fram í byrjun jólaföstu og þá blasa merkimiðarnir þar við augum og ég þarf ekki að kaupa neina miða næsta ár. Frábær lausn sem ég á örugglega eftir að klúðra einhvern veginn.