Ég er á leiðinni í saumaklúbb á eftir, alla leið uppi í Lækjarási. Aldrei hef ég getað skilið af hverju fólk þarf endilega að búa í úthverfum, og það uppi á fjöllum nánast, þegar hægt er að búa í miðbænum. En ég veit svosem alveg að það er fullt af fólki sem skilur ekki hvernig ég get búið niðri í bæ, innan um alla þessa dópista og glæpamenn.

Annars las ég það í blaði, gott ef ekki Mannlífi, að Kárastígurinn og nærliggjandi götur væru tilvonandi Notting Hill Reykjavíkur. Ef ég á íbúðina í nokkur ár í viðbót, jafnvel svo lengi að húsbréfalánið verði orðið lægra en það var þegar ég tók það upphaflega, þá verð ég á grænni grein og get jafnvel átt von á að horfa ofan af svölunum mínum á Hugh Grant (eða jafngildi hans) í sólbaði í einhverjum af bakgörðunum í grenndinni. Sigurður Kári flutti að vísu burt aftur en hann er nú enginn Hugh.

Saumaklúbburinn gæti staðið lengi, Akureyrardeildin er í bænum ...