Samkeppni, bækur og kjúklingar

Þegar Forlagið varð til við samruna JPV og Vegamóta (MM, Vöku-Helgafells og Iðunnar) fyrir tveimur árum gerðist það undir vökulu auga Samkeppniseftirlitsins eins og er fullkomlega eðlilegt. Við vorum svosem ekki sátt við öll skilyrðin sem eftirlitið setti. Það hefur að vísu orðið minna úr því en til stóð að selja burt réttindi að tilteknum bókum eða ritsöfnum, einfaldlega vegna þess að enginn hefur fundist kaupandinn. En það er annað mál.

Annað skilyrði setti eftirlitið sem almenningur hefur meira orðið var við og það er að Forlaginu er óheimilt að ,,... birta með nokkru móti söluverð endurseljenda á bókum sem Forlagið gefur út." Sem þýðir til dæmis að við megum - eitt forlaga - alls ekki setja leiðbeinandi verð á bækurnar okkar í Bókatíðindum. Þetta er reyndar ekki stórmál fyrir Forlagið þannig séð en mjög óþægilegt fyrir starfsfólk bókaverslana, sem kvartar mikið yfir því að geta ekki flett upp verði í Bókatíðindunum eins og hjá öðrum forlögum - og ekki síður auðvitað fyrir almenning, sem sjálfsagt heldur upp til hópa að þetta sé eitthvert dörtí trikk hjá okkur til að fela hvað bækurnar okkar séu dýrar, eða eitthvað ámóta. Ljótt ef satt væri.

En nú horfir allt til betri vegar. Ég horfði nefnilega á Kastljós í gær og þar útskýrði háttvirtur sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra að nú væru breyttir tímar og þyrfti ekkert að taka mið af samkeppnissjónarmiðum. Hvað þá lögum. Svo að við hljótum að geta sett verð á allar okkar bækur í Bókatíðindunum, sem akkúrat er verið að vinna í núna - með blessun ríkisstjórnarinnar (eða allavega Jóns Bjarnasonar). Það hlýtur eitt að ganga yfir bækur og kjúklinga.

Er það ekki?