Milligan og McGonagall

Ég gleymdi annars að geta þess að formáli Spike Milligan fyrir Poetic Gems Williams McGonagall er að sjálfsögðu í bundnu máli og í ekta McGonagall-stíl, enda var Spike hans stærsti aðdáandi og í rauninni sá sem gerði hann frægan, m.a. í bókinni William McGonagall - The Truth at Last, sem ég eignaðist fyrir nærri 30 árum. Nokkur brot úr formála Poetic Gems:

The fact that they never made him Poet Laureate
Was a betrayal worse than that of Judas Ischariot.
It was 1830 when his mother did him bore,
Were he still alive today he'd be about one hundred and fifty-four.

(McGonagall gerði reyndar tilraun til að fá sig útnefndan lárviðarskáld eftir dauða Tennysons og gerði sér ferð til Balmorarlhallar í því skyni.)

After eating some porridge, he went into a state of euphoria,
And immediately at once wrote a poem to Good Queen Victoria,
He sent it to her in her Palace at Balmoral,
A word he discovered that rhymed with moral, coral and sorrel.

McGonagall mærði ýmsa höfðingja í kveðskap sínum og orti um skoskar borgir og bæi en mest orti hann þó um hamfarir, stórslys og hörmungar.

He wrote of all disasters on sea and on land
(As yet there were no aircraft about, you understand).
He went on poeting until his last breath,
Failing at the last moment to write about his own death.

Eins og McGonagall sagði sjálfur: ,,The most startling incident in my life was the time I discovered myself to be a poet, which was in the year 1877." Svo var hann svo heppinn að búa í Dundee - það er nú ekki vandi að finna rímorð á móti því. Og hefur það fram yfir ýmis góðskáld að verk hans eru enn gefin út, meira en öld eftir lát hans ...